Waarom schiep God 10 engelse mijlen ...?

Waarom schiep God 10 engelse mijlen ...?
Ik schijn het vroeger als kind -tot wanhoop van mijn ouders- heel vaak gevraagd te hebben: "Waarom?" Omdat het leuke boekje 'Waarom zijn de bananen krom' toen nog niet bestond hebben zij mij zelf wijs moeten maken. Dank zij hun vaak heel creatieve antwoorden weet ik ook zonder dat boekje nu waarom ik maar één neus heb, waarom een boom niet van een bordje eet, waarom een egel stekels heeft, waarom een schip drijft, waarom de sterren niet uit de hemel vallen en waarom God niet in een huis in onze straat woont. Als ze toch onverhoopt het antwoord op één van mijn vragen niet wisten (of als ze moe van mijn vragen waren) kreeg ik steevast als antwoord: "Daarom!" Met dat antwoord kon ik gek genoeg ook leven en leef ik zelfs na de Dam tot Damloop nog altijd voort.

Mijn ouders leven inmiddels niet meer. Ik kan ze mijn vraag van vandaag daarom niet meer stellen: "Waarom schiep God 10 engelse mijlen?" Toch vraag ik me af: "Wat zou hun antwoord zijn?" Vroeger, bij slechte schoolresultaten, zou mijn vader waarschijnlijk zeggen: "Omdat God -net als jouw meester Miedema- heel veel van tienen houdt" ... of in een wat existentiële bui zijnde zou hij ongetwijfeld zeggen: "God schiep aan jou en mij 10 tenen, daarom schiep Hij aan Engelsen 10 mijlen" ... terwijl mijn moeder -moe van haar eeuwig druk gezin- eenvoudigweg "daarom" zou zeggen en of ik even aardappelen uit de kelder wilde halen.

"Waarom ik aan de Dam tot Damloop mee ging doen" had iemand aan mijn vrouw gevraagd. Ik zou het 'heel erg zeker weten' toch niet halen maar ik kon er ook, ondanks zijn waarschuwing, van overtuigd zijn dat hij uit medeleven de maandag daarna wel met een fruitmand op de stoep zou staan. Na deze onheilstijding van mijn vrouw vroeg ik me af: "Waarom dit somber denken van die man?" De nacht daarop droomde ik van 'De Muur'. Hij was nog niet gevallen ... ik zag een lange stoet van mensen van oost naar west naar een grensopening schuifelen ... maar telkens als iemand bijna de grenslijn wilde passeren verscheen er als uit het niets een in het wit gekleed psychiatrisch geschoold persoon die hem of haar weer meenam richting oost. Een van de schuifelaars zag ik schuifelen op mijn runningschoenen. Plots schrok ik wakker en vroeg ik me af: "Waarom zo'n rare droom?"

"Waarom schiep God 10 engelse mijlen" vroeg ik me bij mijl 7 af. Zojuist was een in een wit shirt gekleed medeloopster mij gepasseerd terwijl ze me toeriep: "Ik zie je wel bij de finish". Die opmerking was de opmaat tot het antwoord. Plotseling kwam alles samen ... langs de weg verschenen kramen als waren het fruitmanden vol met bananen, sinaasappels en meloenen, de sterren vielen niet meer uit de hemel, het schuifelen werd lopen en tien tenen kromden zich al grommend in de schoenen terwijl de target werd gespot ... bij twaalf en een halve kilometer zat ik er weer vlak achter, bij vijftien kilometer er net voor en na de finishgrens op zestien kilometer en een beetje wist ik het antwoord: "daarom schiep God 10 engelse mijlen!"