Dinsdag 24 mei: Openluchtmuseum

Na het schoolreisje van de 5e klas van mijn lagere school in Zeist was ik er niet meer geweest. Maar vandaag mocht en kon ik er weer naar toe: het Openluchtmuseum in Arnhem. We ('de regionale commissie voor het pastoraat aan doven in Ede-Arnhem' en ik) hadden het uitgezocht als locatie voor de jaarlijkse regionale contactdag.
Naar binnen ging nog. En de koffie met appeltaart was heerlijk. Maar toen verdwaalden we al snel in het bos. Geen oude bakkerij, smederij of oud-hollandse snoepjeswinkel te zien. Wel een prachtige clematis, maar die was van nu. Een paar boswachters wisten te vertellen dat we -als we zo doorliepen- in Planken Wambuis terecht zouden komen, maar dan wel morgenochtend. Na dit getolkt te hebben als Houten Trui vonden niet allen maar gelukkig wel enkelen dat een goeie grap!
Nadat de groep uiteindelijk dit te steile bruggetje had genomen kwamen we dan toch waar we wezen moesten: bij oude boerderijen, landgoederen molens en winkeltjes, beelden en boten, weefgetouwen en hoefijzers, snoep en poffertjes, oude auto's, trams en treinen ... je kon het zo gek niet bedenken of het was er wel. Een feest van herkenning voor veel doven!
Een mevrouw was helemaal opgetogen over de geur van het leer in de zadelmakerij. Haar man had vroeger ook dit beroep uitgeoefend en veel uit haar leven kwam weer boven. Alleen haar reactie al maakte de dag de moeite waard.
Via de molens en het dorpspleintje zijn we met een heuse antieke tram weer richting uitgang gegaan. Daar nog een lekker kopje soep en boterhammen gegeten. En toen weer snel naar huis. Want het landelijk missionair team zou bij ons komen eten. Jitske had lekkere nasi gemaakt. Uiteindelijk is het toch altijd: Oost west thuis best!

Goed gevuld weekend

Zo, dat was weer een goed gevuld weekend. Eerst zaterdagmorgen het werk voor de zondag afgemaakt. Daarna snel de hardloopkleren (met compressiekousen!) aangetrokken en met Wolter vd W. naar Kamerik gefietst voor de 10 van Kamerik (Weteringloop). Ik heb prettig gelopen en kwam binnen op 55:30. Het was 15 graden en er stond een lekker verfrissende wind. Heel wat beter weer dan tijdens de afgelopen loop in Utrecht toen het 26 graden was. Vanmorgen vroeg met Jitske naar Zeist gegaan voor de kerkdienst met de doven in de Thomaskerk. Daarna op de koffie geweest bij haar ouders en toen door naar haar broer waar we onverwacht aan konden schuiven voor het eten. Vervolgens doorgereden naar Houten om daar met Anke en Matthias zijn 25e verjaardag te vieren. Leuk, ook Geertjan, Samantha, Wouter en Sanne waren er. Nu weer op naar de maandag. Het wordt een drukke week. Ik houd me maar vast aan iemand (was het niet Abraham Kuyper?) die zei: 'we zijn niet op aarde om vakantie te houden ...' En zo is het maar net, al roept het mooie weer natuurlijk wel op z'n allerhardst om vakantie ...!

Mila op haar allerhardst

De wastafel

Vandaag is het zover. De ijzerzaag gaat in twee waterleidingbuizen. Dat is nodig, want een wastafel boven is afgebroken. Al een tijdje geleden, en nu moet hij hoognodig vervangen worden. Afijn, het leek een leuk idee om in plaats van een nieuwe wastafel een modern ogend wastafelmeubeltje aan te schaffen. Had ik maar geweten dat je zoiets zelf in elkaar moet zetten. En had ik maar geweten dat je na de aankoop daarvan ook nog een kraan en een sifon (?) en heuse knelkoppelingen aan moet schaffen en die -zoals de gebruiksaanwijzing dwingend voorschrijft- dient te monteren. En daar moet je de oude kraan voor wegzagen, tenminste als die gesoldeerd is. En bij mij is hij dus gesoldeerd. Maar vandaag is het dus zover. Vanmorgen al heb ik -veel te vroeg natuurlijk- de waterleiding afgesloten. Alle pannen die we hebben heb ik met water gevuld want waarschijnlijk zal het 'mis gaan'. Na de eerste zaagsnede spuit er al water. Blijkbaar de hoofdkraanhendel niet de goede kant opgedraaid. Maar goed, dat is te verhelpen. Naar beneden en weer naar boven rennen en verder hebben we dweilen zat. Er is nu geen weg meer terug en na heel wat gedoe ziet een en ander er zo uit:

Tijd voor een kopje koffie en het dagblad Trouw. Prachtig verhaal gelezen, de 5-mei lezing over een tekening van een vrouw in een Jappenkamp, gemaakt door de moeder van Willem Jan Otten. Hij schrijft over de ontreddering en de ontwaarding waar gebruik van werd gemaakt om mensen te kleineren. Dat klinkt allemaal wel even wat 'echter' dan mijn ontreddering over mijn wastafelmeubeltje. Maar desondanks, het moet wel af. 's Avonds is het af. De hordes: het meubeltje iets te veel naar rechts geplaatst waardoor de afvoer niet boven de pijp staat, daardoor nieuwe gaten moeten boren, een achterplaat vol montage-kit met de kit-kant naar beneden laten vallen op het zeil, lekkende knelkoppelingen, lekkende afvoerpijp door een vergeten rubberen manchetring ... en toch is het af gekomen en ben ik apetrots. Zo zie je maar hoe ver je komt ... zelfs ik kan het ... ook al gaat het nergens over in vergelijk met alles waar 4 en 5 mei over gaat ...

29 april: lintjes

Vrijdag 29 april was een leuke dag. Een jaar geleden al had ik twee brieven geschreven. De ene leverde een Lid op in de Orde van Oranje Nassau, de andere een Ridder in diezelfde orde. Dat betekende op naar de uitreikingen. Eerst naar Leiderdorp, daar kreeg Jan V. de versierselen opgespeld vanwege zijn inzet voor de dove mensen. Daarna door naar Alkmaar waar Dirk F. zijn onderscheiding in ontvangst mocht nemen.
Mede ook vanwege zijn inzet voor de dove mensen. Al met al heb ik behoorlijk wat oranje tompoucen en oranje gekleurd water naar binnen gewerkt. Leuk dat mensen zo in het zonnetje worden gezet. Overigens m'n ogen uitgekeken in Alkmaar. Leuke stad, was er nog niet eerder geweest.