Vanuit Zwitserland zakken we vandaag af naar Italië. Er staat een kilometerslange file voor de douane. Op de een of andere manier kom ik op een stukje weg terecht aan de rechterkant van de file. Dat heb ik wel vaker, bijvoorbeeld bij de afslag naar tankstations. Hoe goed ik ook mijn best doe, als ik wil tanken kom ik te vaak op het weggetje uit dat naar het restaurant gaat en als ik naar het restaurant wil sta ik opeens bij de benzinepomp (om maar te zwijgen over de pleinen voor tolpoorten op buitenlandse snelwegen). Hoe dan ook: bij de douane is het weer eens raak. Als enige sta ik dus niet in de rij maar rijd ik op een dubieus weggetje dat naast de file ligt. Waarschijnlijk bestemd voor de politie etc. Het gevolg is wel dat we -eerst wat aarzelend maar allengs vlotter- gewoon door kunnen rijden, geen grensbewaker zien en achter de douanepost langs de officiële weg weer opdraaien. Het geluk is met de domme. Dit is zeker één uur tijdwinst! Al kijk ik nog een halfuur lang wat angstig in de achteruitkijkspiegel. Wanneer komen de carabinieri? Om 3 uur 's middags zijn we al in Pisa. Daar halen we Sanne en haar schoolvriendin Lisa op. Met hen gaan we lekker 'chillen' aan de Middellandse Zee kust. Camping Park Albatros biedt wat dat betreft alles. Super glijbanen, super ijsjes, super pizza's, super excursies etc. Het enige waar ik een hekel aan heb is een geel armbandje. Dat mag nooit -ik herhaal nooit- af en vertelt dat je ook lid bent van de Albatrosfamilie. Ik doe het zo los om, dat ik het 's avonds voor het slapen gaan af kan doen. Ik ben nou eenmaal liever een vrije vogel! Op de laatste avond van onze vakantie vang ik nog even de zon. Die gaat mee naar huis. Als herinnering aan een fijne zonnige zomervakantie!
